Gazzelle, de droom van San Siro: "Ik wil niet mezelf vieren, maar veel poëzie geven"

Milaan – De vraag is: hoe komen we hier nu uit? En de eerste die zich waarschijnlijk afvraagt ​​is Gazzelle zelf, die zondag in de Meazza te veel heeft gedurfd en nu te maken krijgt met een situatie van publiek dat vergelijkbaar is met die van Elodie. Lees de stortvloed aan kaartjes te koop tegen bodemprijzen of gratis, die een solide carrière, opgebouwd met verdienste, arena na arena, in twijfel dreigt te trekken. Ja, want hij, Flavio Bruno Pardini uit Rome, is in staat om 54.000 feestvierders naar zijn stad te lokken onder de sterren van Circus Maximus , zoals op 7 juni vorig jaar gebeurde. Maar in Milaan wordt de verwachting de tribunes van Bono en Bruce te vullen een ruïneuze gok, waardoor hij dreigt te eindigen als de mier die vertrapt is op de cover van zijn nieuwste album "Indi".

" Een podium voor mythomanen , ook al ben ik dat niet", erkent de auteur van " Quella te", "Non sei tu" en "Scintille" met realisme, klaar om op het podium (ondanks de muur van "misschien", "misschien", "wie weet") de medeplichtigheid te vinden van vrienden zoals Fulminacci die op 7 juni met open armen werd ontvangen, ook op het podium van het evenement in de hoofdstad. Maar alles is nog steeds in nevelen gehuld en wie weet of Flavio, de trappen van het podium van de "Meazza" , niet dezelfde sensatie zal voelen als anderhalf jaar geleden in Sanremo, toen, onder de schijnwerpers van de Ariston, zijn eerste gedachte was: "Nu ren ik weg".

Allemaal met een repertoire van meer dan een miljard streams, 23 gouden platen en 34 platina platen. "San Siro is Vasco's thuis en ik geloof dat er voor een van zijn meest trouwe volgelingen (zoals ik) geen betere plek in Italië is om te spelen", geeft Prandini toe, die, net als Clark Kent in de telefooncel, pas Gazelle wordt als hij een zonnebril opzet. " Op dat podium wil ik mezelf niet vieren , maar probeer ik liever een beetje poëzie over te brengen met muziek en beelden. Zelfs op de 'Meazza' viert mijn verlegen en introverte aard hoogtij. Mijn liedjes zijn luchtig, waarmee ik graag lichte gevoelens oproep die tegelijkertijd zwaar voor me zijn." Het doel van de onderneming? "Herinneringen creëren die ik voor altijd met me meedraag", verzekert hij. "Omdat ik in mijn hoofd de intentie heb om even pauze te nemen van de muziek om me te kunnen concentreren op mijn leven, probeer ik ook genoeg energie te hebben om de verleiding te weerstaan ​​om tenminste even terug te keren naar het podium."

Artikeltags